
La Banda Sonora de Pablo Sumiciu
Pablo Alonso (Castrillón, 1993) ye músicu y productor. Xunto col so hermanu, el realizador audiovisual David Alonso, forma’l dúu d’electrónica de raigañu Llevólu’l Sumiciu. Lleva tocando en grupos rock y metal dende l’adolescencia, anguaño ta emigráu en Barcelona y en 2020 presentó esti nuevu proyectu nel qu’esperimenta cola música tradicional a traviés de soníos electrónicos y urbanos del sieglu XXI.
Con él siguimos cola estaya “La Banda Sonora De…“, una serie d’entrevistes de personalidá acompañaes d’una playlist de Spotify na que cada persona entrevistada escueye los 20 cantares que más-y presten.
Sienti la playlist La Banda Sonora de Pablo Sumiciu
Un discu qu’enxamás canses de sentir.
Hai munchos discos a los que me presta volver cada ciertu tiempu. Voi dicir l’Omega d’Enrique Morente y Lagartija Nick porque incorpora munches idees qu’aprovechamos nel nuestru proyectu, como amestar tradicción y modernidá, fusionar estilos bien xebraos o reinterpretar dafechu cantares esistentes.
Si tuvieres que formar parte d’otru proyectu musical, ¿cuál sería?
Prestaríame facer dalgo de post-rock a lo Viva Belgrado, otru xéneru que m’encanta.
De los cantares que compusisti o interpretes, ¿cuál ye’l to preferíu?
De lo asoleyao hasta la fecha, diría “Ronzón“. Primero porque me flipa la voz de Neurora y segundo porque foi la nuestra primera esperiencia trabayando n’estudiu cola intérprete, y esto ye dalgo que fai’l procesu de producción muncho más interesante.
«La mio primer actuación con grupu foi nuna graduación del Campiellu, que fuere’l nuestru colexu de primaria. El grupu llamábase Flacidez Extrema y debíemos tener 14 años»
¿Cuándo foi la primer vez que xubisti a un escenariu y que pasó enantes, durante y depués?
Como grupu foi nuna graduación del Campiellu, que fuere’l nuestru colexu de primaria. El grupu llamábase Flacidez Extrema y debíemos tener 14 años. Facíemos versiones de rock y David y yo yá tocábemos xuntos amás de colos collacios colos que dempués formariémos Entropia. Al ser una graduación pa guah.es, foi mui ceo pa que pasare nada enantes, pero dempués de xuru que fuimos a tomar unes birres pa celebralo.
¿Qué ye lo más inxusto de ser artista?
Pa mi ye la dificultá pa vivir d’ello dignamente. La mayor parte de artistes que conozo viven d’otra cosa dientro o fuera de la música, pero lo normal ye nun tener tol tiempu que se querría pa dedica-y a la estaya creativa del proyectu. Munches vegaes esto lleva a la entruga de ¿qué pasaría si-y dedicara´l 100% del tiempu al proyectu durante unos años? ¿Espoxigaría abondo como pa vivir d’ello esclusivamente? ¡Creo que munchxs de nós vivimos con esta dulda!
Si fueres Conseyera de Cultura, ¿qué son les primeres coses que fadríes?
Voi falar solo de música porque ye no que más me fixo. La cosa ye que m’esmolez muncho’l modelu actual de fiestes de pueblu nel que munches vegaes namás se programa una o dos orquestes o DJs pela nueche. Esto solo sirve pa concentrar el presupuestu de festexos nunes poques manes, y la realidá ye que los músicos llocales tien asimilao qu’esos espacios nun-yos pertenecen. Paezme que nes fiestes (tanto de prau, pueblu o ciudá) tamos perdiendo una oportunidá pa da-y visibilidá a los músicos pequeños y creo que nun sedría una llocura establecer cuotes d’artistes llocales p’ameyorar la situación.
«Esmolézme muncho’l modelu actual de fiestes de pueblu nel que namás se programa orquestes o DJs pela nueche. Concentra’l presupuestu de festexos nunes poques manes y fai que los músicos llocales asimilen qu’esos espacios nun-yos pertenecen»
Enantes de ser artista de la música asturiana, de xuru que sentisti o visti en directo a más compañeros y compañeres d’esta escena. ¿Quién te marcó y t’animó a xubir al barcu de facer música n’asturianu?
Sí, por exemplu siempre me moló Dixebra, pero más pola estaya social y política que pola asturianista. Lo que más me m’animó a entamar a esperimentar con música asturiana foi lo que taben faciendo otros productores influenciaos pola musica tradicional de diferentes puntos del Estáu (Baiuca, Califato, Castora Herz). Depués entamé a descubrir la hestoria contemporánea de la música asturiana dende Nuberu hasta Rodrigo Cuevas y decidí que yera daqué a lo que m’encantaría contribuyir.
Yá conocemos les tos recomendaciones y influencies… agora toca que te confieses: ¿cuál ye esi cantar o esi grupu qu’escuches culposamente “na intimidá”?
María Becerra.
¿A qué personaxe públicu convidaríes a un conciertu tuyu, a pasar llueu pel backstage y pa qué?
Vamos dicir Ben Yart porque ye un comediante y tien pinta de ser un profesional del tema backstage.
Yá qu’escoyisti la to “Banda Sonora Vital”, vamos rematar con una Banda Sonora Orixinal. ¿De qué llibru n’asturianu te prestaría qu’hubiere una película a la qu’amás pongas-y tú la BSO?
Encantaríame ver “Lluvia d’agostu” llevada al cine, inda que nun se cuanto-y pegaría la nuestra música de fondu!